چرا کودک من سریع ناامید می‌شود؟ راهکارهای روانشناختی

تا حالا شده با شوق و ذوق بخواید به فرزندتون چیزی یاد بدید یا تشویقش کنید کاری رو انجام بده، ولی یه‌دفعه ببینید از کوره در می‌ره، گوشه‌ای می‌شینه و با چشمانی پر از اشک می‌گه: «نمی‌تونم!»؟
ناامیدی کودک، اون حس سنگینی که مثل ابر تیره روی ذهن و دل کوچکش می‌نشینه، ممکنه برای هر پدر و مادری نگران‌کننده باشه. مخصوصاً وقتی که این احساس، زیاد تکرار می‌شه و باعث می‌شه کودک از تلاش دست بکشه.

گاهی وقت‌ها والدین با خودشون می‌گن: «نکنه بچه‌م زیادی حساسه؟ یا شاید من زیاد ازش انتظار دارم؟» این افکار طبیعی‌ان و نشون می‌دن چقدر براتون مهمه که فرزندتون شاد و سالم رشد کنه. ولی واقعیت اینه که ناامیدی، فقط یه واکنش لحظه‌ای نیست؛ می‌تونه تبدیل به الگوی رفتاری بشه که آینده‌ی کودک رو تحت تأثیر قرار بده.

این مقاله دقیقاً برای شماست؛ برای والدینی که با عشق، دل‌سوزی و کمی نگرانی، دنبال درک بهتر فرزند خودشون هستند و می‌خوان بدونن چرا کودک‌شون زود ناامید می‌شه و چه کاری از دستشون برمیاد.
در ادامه، با نگاهی همدلانه و علمی به موضوع نگاه می‌کنیم و تلاش می‌کنیم راه‌هایی ساده اما مؤثر برای تقویت تاب‌آوری و انگیزه در کودکان پیشنهاد بدیم.

 ناامیدی کودک چیست و چه شکلی دارد؟

ناامیدی، یک احساس عمیق از ناکامی و ناتوانی‌ست. وقتی کودک چند بار تلاش می‌کنه، ولی نتیجه‌ای نمی‌گیره یا فکر می‌کنه «هیچ کاری از دستش برنمیاد»، کم‌کم دچار ناامیدی می‌شه.
اما در کودکان، این احساس همیشه به‌وضوح بیان نمی‌شه. گاهی به صورت قهر کردن، بی‌حوصلگی، ترک‌کردن فعالیت‌ها یا حتی پرخاشگری بروز می‌کنه.

نشانه‌های شایع ناامیدی در کودکان:

• سریع کنار گذاشتن فعالیت‌ها پس از اولین شکست

• جملاتی مثل «من نمی‌تونم»، «من خنگم»، «همیشه خراب می‌کنم»

• پرهیز از شروع کارهای جدید

• احساس بی‌ارزشی یا کاهش اعتماد به نفس

• اشک ریختن یا خشم ناگهانی بعد از ناکامی

اگر فرزند شما هم در چنین موقعیت‌هایی واکنش‌های مشابه نشون می‌ده، وقتشه کمی عمیق‌تر نگاه کنیم.

چرا شناخت ناامیدی کودک اهمیت دارد؟

دلیل اصلی اینه که ناامیدی مداوم، اگر به موقع درمان نشه، می‌تونه پایه‌گذار اضطراب، عزت‌نفس پایین، و حتی افسردگی در سال‌های آینده بشه. کودکانی که یاد نمی‌گیرن چطور با شکست کنار بیان، ممکنه در بزرگسالی از تلاش بترسن یا اهدافشون رو به راحتی رها کنن.

دلایل روانشناختی ناامیدی کودک

برای اینکه بتونیم به فرزندمون کمک کنیم، اول باید بفهمیم پشت این ناامیدی چی خوابیده. خیلی وقت‌ها چیزی که ما به‌عنوان «بهانه‌گیری» یا «بی‌حوصلگی» می‌بینیم، در واقع نشونه‌ی یک نیاز عاطفی یا روانیِ پنهان توی کودک‌مونه.

ناامیدی در کودکان فقط یک واکنش سطحی به شکست نیست؛ بلکه ممکنه ریشه در ساختار ذهنی و احساسی اون‌ها داشته باشه. در اینجا به مهم‌ترین دلایل روانشناختی ناامیدی کودک اشاره می‌کنیم:

۱. کمال‌گرایی پنهان

شاید عجیب به‌نظر برسه، ولی بعضی بچه‌ها از همون سنین پایین تمایل دارن همه چیز رو «کامل» انجام بدن. وقتی نمی‌تونن به استانداردهای بالای خودشون برسن، سریع به خودشون می‌گن: «پس من نمی‌تونم»، و همین باعث دلسردی و ناامیدی‌شون می‌شه.

مثلاً کودکی که تازه شروع به نقاشی کرده، اگر ببینه نقاشیش مثل نقاشی دوستش نیست، ممکنه برگه رو پاره کنه و دیگه سمت مداد رنگی نره.

۲. اضطراب عملکرد (Performance Anxiety)

برخی از کودکان، مخصوصاً اون‌هایی که خیلی حساس یا باهوش هستند، از اینکه اشتباه کنن، وحشت دارن. اون‌ها می‌ترسن از اینکه مورد قضاوت قرار بگیرن یا به چشم «کم‌توان» دیده بشن. این ترس ناخودآگاه، باعث می‌شه قبل از شروع هر کاری، در ذهنشون یک شکست فرضی رو مرور کنن و از ادامه منصرف بشن.

۳. تجربه‌های تکراری از شکست

اگر کودکی چند بار پشت سر هم در کاری شکست بخوره و بازخورد مناسبی نگیره، کم‌کم این پیام رو می‌گیره که «تلاش کردن بی‌فایده‌ست». این تجربه‌های تلخ، بدون اینکه کودک بتونه درست پردازش‌شون کنه، در ذهنش ته‌نشین می‌شن و باعث شکل‌گیری حس ناتوانی پایدار می‌شن.

۴. فقدان حس کنترل

کودکان نیاز دارن حس کنن روی اتفاقاتی که براشون می‌افته، تا حدی کنترل دارن. وقتی همه چیز براشون برنامه‌ریزی‌شده‌ست و اجازه ندارن تصمیم‌ بگیرن، ممکنه احساس کنن کاری از دستشون برنمیاد. این احساس، به‌مرور منجر به ناامیدی می‌شه.

۵. الگوهای نادرست والدین

گاهی ناامیدی کودک، بازتاب نگرانی‌ها و رفتارهای خود ماست. مثلاً اگر والدین در مواجهه با چالش‌ها، زود خسته بشن یا دائم از اشتباهات خودشون ایراد بگیرن، کودک هم همین الگو رو یاد می‌گیره. یادمون باشه بچه‌ها نه با گوش، بلکه با چشم از ما یاد می‌گیرن.

منبع پیشنهادی از سایت Child Mind Institute
عنوان مقاله: چگونه تاب‌آوری را در کودکان تقویت کنیم
چرا بخونیم؟
اگر دنبال راه‌هایی کاربردی برای قوی‌تر کردن ذهن و دل کودک‌تون هستید، این مقاله دقیقاً مناسب شماست. با رویکردی ساده و علمی، به شما یاد می‌ده چطور در کنار کودک‌تون باشید تا بتونه با ناامیدی، شکست و استرس کنار بیاد و از هر تجربه، چیزی یاد بگیره.
🔗 مطالعه مقاله در Child Mind Institute

عوامل محیطی و تربیتی مؤثر بر ناامیدی کودک

همه‌چیز از درون کودک شروع نمی‌شه. خیلی از رفتارها و احساساتی که در بچه‌ها شکل می‌گیره، نتیجه‌ی مستقیم محیط اطراف و سبک تربیتی والدین یا مراقبین نزدیکه. ناامیدی هم از این قاعده مستثنی نیست.
گاهی ما نیت خوبی داریم ولی روش‌هامون، ناخواسته باعث می‌شن کودک احساس بی‌کفایتی کنه یا از مواجهه با چالش‌ها بترسه.

در ادامه به چند عامل محیطی مهم اشاره می‌کنیم که ممکنه زمینه‌ساز ناامیدی در کودک باشن:

۱. انتظارات بیش از حد یا ناپایدار

اگر از کودک انتظار داشته باشیم مثل بزرگ‌ترها رفتار کنه یا استانداردهای بیش از حدی براش تعیین کنیم، خیلی زود احساس خستگی و ناتوانی بهش دست می‌ده. از طرف دیگه، اگر توقع‌هامون نامشخص یا متغیر باشه (مثلاً یه روز براش مهم نباشه و روز بعد سر همون کار دعواش کنیم)، احساس سردرگمی پیدا می‌کنه و از ترس اشتباه کردن، عقب‌نشینی می‌کنه.

۲. مقایسه با دیگران

هیچ‌چیز مثل جمله‌ی «ببین خواهرت چقدر زرنگه» یا «پسر همسایه همیشه نمره‌اش بیسته» نمی‌تونه حس ناامیدی رو توی وجود یه کودک بکاره.
مقایسه کردن بچه‌ها، مخصوصاً به‌صورت مکرر و در حضور دیگران، باعث کاهش عزت‌نفس می‌شه و کودک به‌جای تلاش برای رشد فردی، تسلیم حس ناتوانی می‌شه.

۳. حمایت بیش از حد

شاید باورتون نشه، ولی گاهی زیادی مراقب بودن هم می‌تونه آسیب‌زننده باشه. وقتی کودک هیچ‌وقت فرصت تجربه‌ی چالش، اشتباه یا حتی افتادن رو نداره، چطور قراره تاب‌آوری یاد بگیره؟
کودکی که همیشه کسی هست کارها رو براش انجام بده، در اولین تجربه‌ی تنهایی، احتمالاً زود جا می‌زنه و احساس ناامیدی می‌کنه.

۴. نبود فضای امن برای اشتباه کردن

یکی از بزرگ‌ترین نیازهای کودک برای رشد سالم روانی، داشتن فضاییه که توش بتونه اشتباه کنه و سرزنش نشه. اگر کودک با هر اشتباه کوچک با واکنش‌های تند مواجه بشه، به‌جای اینکه از اشتباهاتش درس بگیره، از تجربه کردن می‌ترسه و ترجیح می‌ده هیچ کاری نکنه تا مبادا اشتباه کنه.

۵. فشار دائمی برای موفقیت

جامعه‌ی امروز، مخصوصاً از طریق مدرسه، کلاس‌های آموزشی و شبکه‌های اجتماعی، فشار زیادی برای «موفق بودن» به کودکان وارد می‌کنه. اگر این فشار بدون درک شرایط روحی کودک همراه باشه، نه‌تنها انگیزه‌بخش نیست بلکه برعکس، باعث فرسودگی روانی و ناامیدی می‌شه.

لیست خلاصه برای یادآوری:

• از انتظارات غیرمنطقی پرهیز کنید

• کودک‌تون رو با هیچ‌کس مقایسه نکنید

• فرصت اشتباه کردن رو ازش نگیرید

• موفقیت رو به «کوشش» ربط بدید، نه فقط نتیجه

• محیطی امن و حمایت‌گر فراهم کنید

راهکارهای عملی برای کمک به کودک ناامید

حالا که دلایل روانی و محیطی ناامیدی کودک رو شناختیم، نوبت می‌رسه به مهم‌ترین بخش مقاله: چه کارهایی می‌تونیم انجام بدیم؟
خبر خوب اینه که شما، به عنوان والدین، قدرت زیادی در تغییر این روند دارید. با چند تغییر ساده در رویکرد و رفتار، می‌تونید کمک کنید تا فرزندتون دوباره امید، انگیزه و اعتماد به نفس پیدا کنه.

در ادامه چند راهکار کاربردی و قابل اجرا رو با هم مرور می‌کنیم:

۱. تشویق به تلاش، نه فقط نتیجه

به‌جای گفتن «آفرین که نمره ۲۰ گرفتی»، بگید: «آفرین که براش زحمت کشیدی و تمرین کردی.»
این جمله ساده باعث می‌شه کودک یاد بگیره ارزش کارش به تلاش و پشتکارشه، نه صرفاً نتیجه‌ی نهایی. این ذهنیت، کلید اصلی مقاومت در برابر ناامیدی و ترس از شکست محسوب می‌شه.

۲. ایجاد فرصت‌هایی برای موفقیت‌های کوچک

کودکانی که دائم درگیر شکست‌های پیاپی هستن، نیاز دارن موفقیت رو هم تجربه کنن. شما می‌تونید با دادن وظایف ساده و قابل انجام، بهش فرصت بدید احساس توانمندی پیدا کنه.

مثال: به جای اینکه ازش بخواید خودش تنهایی پازل ۱۰۰ تکه رو بچینه، باهاش همراهی کنید و از پازل‌های ساده‌تر شروع کنید.

۳. استفاده از زبان حمایت‌گر و همدلانه

در مواقعی که کودک ناامید می‌شه، اولین واکنش شما خیلی مهمه. به‌جای گفتن «اِ چرا این‌قدر زود جا می‌زنی؟» سعی کنید بگید:
«می‌دونم الان خیلی سخت شده، اما با هم می‌تونیم یه راه براش پیدا کنیم.»
این جمله نه‌تنها احساسات کودک رو تأیید می‌کنه، بلکه اعتماد به نفس و حس همدلی رو هم تقویت می‌کنه.

۴. آموزش مهارت حل مسئله

به‌جای اینکه سریع براش راه‌حل پیدا کنید، ازش سوال‌هایی بپرسید که کمکش کنه خودش فکر کنه:

• به نظرت قدم بعدی چیه؟

• چه کاری رو می‌تونی امتحان کنی؟

• اگه این راه جواب نداد، چه راه دیگه‌ای هست؟

این تکنیک، بهش یاد می‌ده که ناامیدی پایان کار نیست، بلکه فقط یه نشونه‌ست برای پیدا کردن راه دیگه.

۵. الگوی خوب بودن

بچه‌ها دقیقاً همون رفتاری رو یاد می‌گیرن که از ما می‌بینن. وقتی شما هم در مواجهه با سختی‌ها، صبوری، انعطاف‌پذیری و امید رو نشون می‌دید، ناخودآگاه این الگو در کودک شکل می‌گیره.

مثلاً اگر شما بعد از خراب شدن چیزی بگید: «اشکال نداره، درستش می‌کنم یا یکی دیگه پیدا می‌کنم»، کودک هم یاد می‌گیره که دنیا با یک اشتباه به آخر نمی‌رسه.

۶. بازی و فعالیت‌های مبتنی بر تاب‌آوری

بعضی بازی‌ها و فعالیت‌های ساده، به شکل غیرمستقیم مهارت مقابله با شکست و استمرار رو در کودک تقویت می‌کنن.
مثال‌هایی مثل:

• بازی‌های پازلی (با همراهی والدین)

• کارهای دستی مثل لگو یا اوریگامی

• دوچرخه‌سواری یا اسکیت (با یادگیری تدریجی)

لیست راهکارهای سریع برای والدین پرمشغله:

• اشتباهات رو فرصت یادگیری نشون بدید

• شکست‌ها رو عادی‌سازی کنید («همه اشتباه می‌کنن»)

• در زمان ناامیدی، کودک رو در آغوش بگیرید

• از عبارات منفی مثل «باز خراب کردی» پرهیز کنید

• هر پیشرفت کوچیک رو جشن بگیرید

مثال‌های واقعی و ملموس از کودکان ناامید و روش برخورد موفق والدین

گاهی خوندن راهکارهای تئوریک کمک می‌کنه، اما چیزی که واقعاً به دل می‌شینه، دیدن مثال‌های واقعی از پدر و مادریه که مثل ما، با چالش‌هایی مشابه روبه‌رو بودن و تونستن راهی براش پیدا کنن.
تو این بخش، چند سناریوی کوتاه اما واقعی رو مرور می‌کنیم که نشون می‌دن چطور می‌شه ناامیدی کودک رو به فرصتی برای رشد تبدیل کرد.

مثال اول: سارا و درس ریاضی

سن: ۹ ساله / مشکل: ترس از امتحان

سارا چند ماه بود که از ریاضی متنفر شده بود. با شنیدن اسم “ضرب و تقسیم” اخم می‌کرد و می‌گفت: «اصلاً نمی‌فهمم! اصلاً نمی‌خوام امتحان بدم!»

رفتار اولیه مادر:
مادرش ابتدا سعی کرد با گفتن جمله‌هایی مثل «اگه نخونی عقب می‌افتی» یا «مگه می‌شه تو ریاضی ضعیف باشی؟» بهش انگیزه بده، اما نتیجه برعکس شد.

راه‌حل جدید:
مادرش تصمیم گرفت مسیر رو عوض کنه. شروع کرد به گفتن خاطرات خودش از اشتباهات دوران مدرسه، چند اشتباه ساده رو جلوی سارا حل کرد و گفت: «ببین، منم بلد نبودم، ولی کم‌کم یاد گرفتم.»

همچنین، با اجازه معلم، تمرین‌ها رو به شکل بازی طراحی کرد. بعد از دو هفته، سارا با علاقه از حل تمرین‌ها صحبت می‌کرد و حتی خودش امتحان تمرینی خواست.

مثال دوم: آرمین و لگوی نصفه‌کاره

سن: ۷ ساله / مشکل: ترک سریع فعالیت‌ها

آرمین همیشه پرشور کار رو شروع می‌کرد، اما وسط کار، اگر سخت می‌شد یا یه تیکه لگو جا نمی‌رفت، قهر می‌کرد و می‌گفت: «من نمی‌تونم!» و کار رو رها می‌کرد.

رفتار اولیه پدر:
پدرش با نیت خوب، سریع می‌رفت و کار رو براش تموم می‌کرد. اما این کار باعث شد آرمین بیشتر وابسته بشه و اعتماد به نفسش افت کنه.

راه‌حل جدید:
پدر تصمیم گرفت دخالت نکنه، اما حضور حمایتی داشته باشه. به آرمین گفت: «اگر کمک خواستی، می‌تونم راهنمایی‌ت کنم، اما خودت انجامش بده.»

همچنین، وقتی آرمین خودش مشکل سختی رو حل کرد، پدر با هیجان گفت: «دیدی تونستی؟ چقدر خوب راه‌حل پیدا کردی!»
بعد از مدتی، آرمین دیگه کمتر کارها رو نصفه رها می‌کرد.

مثال سوم: نیکی و نقاشی با خواهرش

سن: ۶ ساله / مشکل: مقایسه و ناامیدی

نیکی عاشق نقاشی بود ولی از وقتی دید خواهر بزرگ‌ترش نقاشی‌های دقیق‌تری می‌کشه، دیگه سراغ دفترش نرفت و گفت: «اون همیشه بهتره، من بی‌استعدادم!»

رفتار اولیه مادر:
مادر سعی کرد بگه «نه عزیزم، تو هم قشنگ می‌کشی»، ولی نیکی قانع نشد.

راه‌حل جدید:
مادر یه مسابقه‌ی خانوادگی طراحی کرد به اسم «نقاشی خلاقانه» که توش قرار نبود نقاشی زیباتر باشه، بلکه ایده‌ی خلاقانه‌تر مهم بود. نیکی با ایده‌ی رنگ‌آمیزی یک گربه‌ی رنگین‌کمانی برنده شد.

این تجربه باعث شد دوباره به خودش ایمان بیاره و بفهمه ارزش کارش فقط به شباهت یا دقت نیست، بلکه خلاقیت خودش هم مهمه.

از این مثال‌ها چه یاد می‌گیریم؟

• همدلی واقعی مؤثرتر از نصیحت مستقیم است.

• فضا دادن برای اشتباه، کودک را قوی‌تر می‌کند.

• تشویق بر پایه‌ی «پیشرفت شخصی» مؤثرتر از مقایسه است.

• تبدیل فعالیت‌ها به بازی و چالش دوستانه، انگیزه را بالا می‌برد.

چطور ناامیدی کودک‌مان را به امید و انگیزه تبدیل کنیم؟

در طول این مقاله، با هم سفری کردیم در دنیای ذهن و احساسات کودکان ناامید. دیدیم که این ناامیدی بی‌دلیل نیست؛ گاهی از فشارهای محیطی میاد، گاهی از نگرانی درونی یا مقایسه با دیگران. اما مهم‌تر از همه فهمیدیم که شما، به‌عنوان والدین، نقشی اساسی در مسیر رشد و تاب‌آوری کودک دارید.

همدل بودن، صبور بودن، و ایجاد فضای امن برای آزمون و خطا، سه قدم طلایی در این مسیر هستن.

منبع پیشنهادی از سایت Psychology Today
عنوان مقاله: ۷ چالشی که کودکان با آن‌ها مواجه می‌شوند که لزوماً به سبک تربیتی والدین مربوط نیستند
چرا بخونیم؟
این مقاله به شما کمک می‌کنه بفهمید همیشه رفتارهای چالش‌برانگیز کودک، نتیجه‌ی مستقیم سبک فرزندپروری نیست. گاهی ریشه در ویژگی‌های شخصیتی، مراحل رشدی یا شرایط محیطی داره. مطالعه‌ی این مطلب برای والدینی که گاهی دچار احساس گناه یا سردرگمی در تربیت کودک‌شون می‌شن، می‌تونه نگاهی تازه و واقع‌بینانه ایجاد کنه.
🔗 مطالعه مقاله در Psychology Today

 خلاصه‌ای کاربردی برای والدین پرمشغله:

اگر فرصت ندارید کل مقاله رو مرور کنید، این ۷ نکته طلایی رو به خاطر بسپارید:

1. روی تلاش کودک تمرکز کنید، نه نتیجه.

2. به کودک اجازه اشتباه بدهید، بدون قضاوت.

3. مقایسه رو کنار بذارید؛ هر کودک، دنیای منحصر به‌فرد خودشه.

4. با کلام همدلانه، کودک رو حمایت کنید.

5. الگوی رفتاری مثبتی برای مقابله با چالش‌ها باشید.

6. موفقیت‌های کوچک رو با شادی بزرگ جشن بگیرید.

7. از بازی‌ها و فعالیت‌های تقویت‌کننده‌ی تاب‌آوری استفاده کنید.

 قدم بعدی شما به‌عنوان والد:

اگر احساس می‌کنید کودک‌تون بیش‌ازحد ناامیده یا نسبت به چالش‌ها سریع عقب‌نشینی می‌کنه، همین امروز دست به کار بشید:

• یک گفت‌وگوی صمیمی باهاش داشته باشید.

• فرصت یه کار کوچیک اما قابل انجام بهش بدید.

• برای خودتون هم زمان بذارید؛ چون والد آرام، فرزند امیدوار می‌سازه.

و اگر نیاز به راهنمایی تخصصی‌تری دارید، حتماً با روانشناس کودک مشورت کنید. کمک گرفتن، نشونه‌ی ضعف نیست، بلکه قدرت آگاهیه.

 پرسش‌های متداول والدین درباره ناامیدی کودک

۱. چرا کودک من بعد از یک اشتباه کوچک سریع ناامید می‌شود؟

این واکنش می‌تونه نشونه‌ای از کمال‌گرایی یا ترس از قضاوت باشه. کودکانی که زیاد سرزنش یا مقایسه می‌شن، ممکنه به‌جای یادگیری از اشتباه، ترجیح بدن اصلاً کاری نکنن.

۲. چطور بفهمم ناامیدی کودک طبیعی‌ست یا نیاز به کمک حرفه‌ای داره؟

اگر ناامیدی کودک مکرراً مانع فعالیت‌های روزانه، بازی، یا یادگیریش می‌شه، یا با نشانه‌هایی مثل گوشه‌گیری، بی‌خوابی، عصبانیت شدید همراهه، بهتره با یک روانشناس کودک مشورت کنید.

۳. آیا تنبیه یا تذکر مداوم برای مقابله با ناامیدی مؤثره؟

خیر. تذکرهای مکرر معمولاً حس بی‌کفایتی کودک رو تشدید می‌کنن. راهکار مؤثرتر، استفاده از تشویق مثبت و آموزش مهارت‌های مقابله‌ایه.

۴. برای کودک ۳ تا ۵ ساله که زود ناامید می‌شه، چی پیشنهاد می‌دید؟

در این سن، بازی بهترین ابزار برای یادگیریه. بازی‌های ساده‌ای مثل برج‌سازی، رنگ‌آمیزی، یا بازی‌های دسته‌جمعی که نیاز به صبر دارن، می‌تونن به کودک کمک کنن با چالش‌ها بهتر کنار بیاد.

۵. چطور به کودک یاد بدم که شکست خوردن اشکالی نداره؟

با الگوسازی از رفتار خودتون شروع کنید. وقتی اشتباهی می‌کنید، جلوی کودک با صدای بلند بگید: «اشکال نداره، ازش یاد گرفتم.» همچنین از داستان‌ها و کارتون‌هایی استفاده کنید که در اون شخصیت‌ها شکست می‌خورن ولی دوباره تلاش می‌کنن.

سخن پایانی..

اگه این مقاله براتون مفید بود و فکر می‌کنید والدین دیگه هم ممکنه با مشکل ناامیدی کودک مواجه باشن، لطفاً این مطلب رو باهاشون به اشتراک بذارید.
همچنین خوشحال می‌شیم نظرتون رو درباره این موضوع توی کامنت‌ها بدونیم:
شما چطور با ناامیدی فرزندتون برخورد می‌کنید؟ آیا راهکار خاصی دارید؟