توضیحات

کتاب 10 قصه از امام عسگری (ع)

کتاب 10 قصه از امام عسگری (ع) برای بچه‌ها، کتاب داستانی مذهبی به قلم مسلم ناصری و با تصویرگری محسن محمد میرزایی است که انتشارات قدیانی (کتاب‌های بنفشه) آن را در 132 صفحه‌ی مصور گلاسه برای کودکان 7 تا 12 سال چاپ کرده است. این کتاب همراه با تصاویر زیبا و جذاب در هر صفحه و متن گیرا و شیرینش، کودک و یا نوجوان را ترغیب به خواندن این کتاب می‌کند.

این کتاب کودک، داستان‌هایی از زندگی، دوران حکومت و وفات یازدهمین امام ما شیعیان یعنی امام حسن عسگری (ع) است که در قالب قصه‌هایی به زبانی شیوا و زیبا روایت شده‌اند و کودکان را با سیره‌ی اخلاقی و نحوه‌ی زندگی امام حسن عسگری (ع) آشنا می‌کند که مانند اجداد بزرگوارشان در بخشندگی و خدمت به مردم، معروف بودند و همگان، ایشان را به فضل و پارسایى و بزرگوارى می‌شناختند.

این کتاب، شامل ۱۰ قصه با عناوین: کاش بیشتر می‌دیدمش، سکه‌های گم شده، برادر پولدار برادر فقیر، فقط پرده تکان می‌خورد، کودک و فرشته، شیرهای گرسنه، خلیفه و قاطر چموش، حاکم و مرد کشاورز، سفر در باران و رازهای یک چوب می‌شود که یکی از مجموعه کتاب‌های همراه با معصومین (ع) است و شما می‌توانید با مراجعه به صفحه کتاب همراه با معصومین، سایر کتاب‌های این مجموعه را مشاهده و در صورت تمایل، خریداری کنید.

در این کتاب، فرزند شما با جنبه‌های والای شخصیتی و رفتاری امام عسگری (ع) آشنا می‌شود و از ایشان، سخاوت، زهد و ساده‌زیستی و مهربانی با مردم را می‌آموزد.

برشی از متن کتاب 10 قصه از امام عسگری (ع):

«قاطر اول آرام راه می‌رفت. امام با مهارت افسار را تکان می‌دادند و حیوان را صدا می‌زدند. قاطر لحظه به لحظه تندتر سم بر زمین می‌کوبید و دور باغ قصر می‌گشت. خلیفه که باور نمی‌کرد، همان‌طور که امام به او نزدیک می‌شدند، پرسید: چه جور حیوانی است؟

– حیوان خوش‌رکاب و رهواری است. خیلی خوب راه می‌رود!

خلیفه می‌خواست بگوید بیا پایین تا من هم سوار شوم. ولی ترسید. اگر رهبر شیعیان پیاده می‌شد و او نمی‌توانست سوار شود یا قاطر او را سواری نمی‌داد، آبرویش می‌رفت. قاطر را خیلی دوست داشت ولی می‌ترسید که نتواند سوارش شود. گفت این قاطر را دوست داری؟

– حیوان سر به راه و خوبی است.

– پس مال تو باشد.

امام سوار بر قاطر به طرف در قصر رفت. خلیفه که خیلی ناراحت شده بود، رفتن رهبر مخالفانش را می‌دید که حالا سوار بهترین مرکب او شده بود و از قصر بیرون می‌رفت.»